Ben acımasız hayat denilen yolda yürüdüm tutan olmadı ellerimden tek başıma umutlarımı bir heybeye koyup yürüdüm, tektim ve yürekli, yürüdüm yorulmadan bir an olsun umutlarımı yitirmeden kimseye boyun eğmeden yürüdüm hiç ardıma bakmadan, doğruca yürüdüm sonu bilinmezde olsa meçhule doğru yürüdüm.
Yeri geldi içimdeki devlerle mücadele ettim, sırf sana ulaşabilmek için, önüme umutsuzluk canavarları çıktı ama ben umudumu yitirmedim sana kavuşmak için yürüdüm, dağları yolları aştım, sustum aç kaldım yılmadım sana kavuşmak vardı çünkü işin ucunda ve ben durmadım dur durak bilmedim, neler geldi başıma anlatamam sana ama bu yola bir kere baş koydum ve yanına gelecektim sana kavuşacaktım sonunda, içimde isyanlar içimde fırtınalar kopuyordu, dayanamıyordum artık sana kavuşmam lazımdı ben böyle yemin ettim böyle olmalıydı ne olursa olsun sonunda sana kavuşmam lazımdı, aslında o yollarıma engel olan özlemindi ve ben onları aşmaya çalışıyordum.
Seninle birlikte güzel günlere yeniden merhaba demek için çıktım ben yola sana kavuşup hayatımda beyaz bir sayfa açmak için, dardayım, zordayım artık nefes almak bile bazı zamanlarda imkânsız olmaya başladı. Telefon yetmiyor artık sesini duymaya seni bir kutuya hapis etmek istemiyorum, yanımda yeni güne sana günaydın demek istiyorum uyanırken kanlı canlı, gözlerini görüp onlara bakarak hayallere dalmak istiyorum geceleri ay ışığına bakarak değil sana bakarak aydınlanmak istiyorum.
Kış gecelerinde odamın buğulu camlarına adını yazıp sessiz sessiz adını anmak yerine yanımda iken anmak istiyorum adını, artık sessizliğin sesini duymak istemiyorum, üşümek istemiyorum en sıcak gecelerde bile sensiz kalmış kar yağar gibi odamda. Sensizlik zor sensizlik çekilmiyor sensizlik azap veriyor bana, geleceğim umudu ile yaşadım sana kavuşmanın verdiği mutluluk ile bu yollara düştüm ben, korku bilmez yüreğim karanlık olsa da senin sevginle ışık olur tüm yollarım, ne acı tanırım ne yorgunluk geliyorum az kaldı bekle beni mutluluk.
İsyanlar boşa biliyorum, kendimi avutuyorum, sana geliyorum bir tek sen varsın hayatta tek sevdiğim canımı canıma katıp tek can saydığım, seninle ağladım seninle güldüm, yeri geldi senin için öldüm, kimi zaman sustum, susturuldum, ama yılmadım seni sevmekten vazgeçmedim, hayatım sendin çünkü sen yazdın beni seninle öğrendim sevmeyi sevilmeyi, seninle öğrendim büyümeye çalışan çocuk yanımı büyütmeyip tekrar çocuk bırakmayı, ağladım yeri geldi kendime kahrettim sana hasret akşamlarda, acı çeken yüreğimi sesinle hayalini kuran gözlerimi resimlerinle avuttum, sana hasretti bir yanım bir yanım yoksun, kapalı kapılar ardında idim anahtarım sevdan oldu, aslında seninle hasret çekmekte güzeldi, seni seviyorum ve senin hasretini çekiyordum, az kaldı bak geliyorum, isterse günah olsun isterse yüzyıl kalayım cehennemde ama geliyorum seni orada yalnız bırakamam sevdiğim geliyorum, korkma yalnız olmayacaksın, yağmur yağdığında ve gök gürültüsü başladığında yine bana sarılacaksın çok az kaldı korkuların geçecek yine ben olacağım yanında ve tek ben, sabret geliyorum.
Artık gözlerim kapanıyor yavaştan, bedenim güçsüz, seni görüyorum karşımda, bembeyaz nefesim daralıyor bak uzatıyorsun ellerini ve ben tutuyorum işte yanına geliyorum, bitti işte tüm dertlerim, artık gözyaşı dökmek yok kahır etmek yok azaplarım yok senin hasretinden yana dindi tüm acılarım artık yanındayım ve seninleyim, seninim.
YAZAN: ORHAN KEŞKEKOĞLU
