BEN.

Bilmiyorum bugün hayata dair pek bir beklentim kalmadı .Mutsuzum  gülen yanım,çocuk olan eli şekerli yüreğim yok artık ben yokum cismen varım belki ama simdi yalnız çaresizim.Gülmüyor mevsim çiçekleri gibi açacakken yüzüm inanır mısın ağlayamıyorum bile ben bugün mutsuzum keyifsiz ..Bağırmak istiyorum, haykırmak ,ama çıkmıyor avazım.Çocuk yanım yok artık anlamıyor,kimse elimden aldılar mutluluk balonumu rüzgarla beraber umutlarımda götürdüler .Şimdi bir sis çöktü umut dağlarıma geçmişin hatıraları yaşatıyor beni birazda aslında.Ben bugün yokum aslında bugün hiç olmadım varlığımı hissetmiyorum yaşıyorum sadece aklımda kurduğum o neşeli çocuk bahçesinde....

Düşüyorum, dizim kanıyor hayat kaydırağından kayarken aslında dizim diyorum yalan söylüyorum çocuğum ya aslında yüreğim kanıyor ağlıyorum yoruldum biraz uyumak istiyorum.

Ben bugün çaresizim umut ektiğim tarlam kurudu oysa ne güzel bakıyordum aslında o tarla bendim ben doğmuştum ektiğim tohum hayattı onu yaşayacaktım insan çocuklukta anlamazmış tarlamı kurutan meğer hayat denilen o yalancı kadınmış

Ben ben miyim acaba ya da benden başka bir ben var mı ben böyle istememiştim oysa hep çocuk kalsın bir yanım sönmesin istedim umutlarım biraz şiir gibi sanırım. Aslında şiir gibi yaşamak isterdim çünkü her şair yazdığı şiire çocuğum der gözü gibi sakınır onlarda çocuktur herkes okur ama ben.

Bugün var bir şeyler yine bende yaşıyorum umut olmasa da yaşamak denirse de işte kendimce yaşıyorum ne olacağını bilemediğim sabahlara uyanmaya devam edeyim belki de son nefesim olacak bir saniye içinde.

Bu hayata hoşça kal demeden önce yapmak istediklerim var elbette mesela çocuk olmak istiyorum bir elimde mutluluk şekerim bir elimde balonum altımda kısa pantolonum koşturmak istiyorum  oradan oraya anlamı olmayan sözler söylemek istiyorum  belli belirsiz. Ağlamak istiyorum istediğim bir şey alınmadığında aldırmaya inat ama simdi ağlayamıyorum aldıramıyorum mutluluğu isteyemiyorum hiçbir şeyi çünkü büyüdün artık kimse çocuk değil kabullen bunu diyorum kendime ama sonunda koskoca bir ama var herkes kendinle herkes kendi herkes tek olurmuş hayatta susuyorum yüreğim kan ağlarken susuyorum kalıyorum yalnızlığımla baş basa. Bazen sırada ne var diye düşünüyorum hangi dert geliyor ne olacak gerçi deniz dalgasız olmaz ama yürek durursa hayat biter umut olmasa insan çökermiş diyorlar bizleri tanrı yaratmış hayatımıza o yön çizmiş biz yaşıyoruz tıpkı flim gibi senaryosu yazılmış bir hikâye yarını ne olacak bilinmeyen hatıralarla doludur insan geçmişe döner orada yaşar kendince.

BEN. Bugün yokum yalnızım silinmez bilinmez kaderim ne olacak ben... Bugün yokum meçhul oldum ne olacağını da bilmiyorum.

                                                                                                          Yazan: M.ORHAN KEŞKEKOĞLU