Geceler, herşeyin örtüsüdür, karanlık saklar tüm görülmek istenmeyen şeyleri bir yorgan gibi örter üzerini. Ağlar geceleri hasret çekenler, ya da yol gözleyenler. Neden acaba gece depreşir tüm yaralar ya da düşünceler. Bir flim şeridi gibi geçer gözlerinin önünden kare kare ya da şiir gibi satır satır.

Aslında gündüzün koşuşturmasından pek akla gelmez ama gece insan yalnız başına kaldığında kendinledir. Başını yastığa koyduğu anda aklına gelir uykusu kaçar bazen de güzellikleri hayal ederek uykuya dalar. Kimi sevdiğini düşünür kimi eski günlerini genelde yaşlılar gençliklerini hayal ederler.

Ama genelde hüzünlenir insan geceleri masunlaşır yalnızlaşır. Ölümler bile geceleri olur çoğunlukla bir yıldız gibi kayar giderler öteki âleme sevenlerinin yanından.

Geceler acımasızdır, geceler dert ortağıdır aynı zamanda hüznü de yağdırır parlayan yıldızla doğan ay’la. Bazen ise eğlencelik olur gece kayan yıldızla dilek tutarsın, sevdiğinin yüzünü görmek için ay’a dikkatli bakarsın. Sevdiğinin gözlerini geceye benzetirsin gece bir siyah ise.

Akşamcıların meyhanesidir gece birkaç muhabbet edecek arkadaş varsa toplanırsın ateş başına şarap veya rakı şişesinde geceye yoldaş olursun. Kimi dertten içer, kimi neşeden, hep gece ile ilgili şarkılar söylenir ve en kaba tabirle demlenilir.

                Gariplerinde yorganıdır gece, gündüzün istenmez tavrından sıyrılıp geceye dönüldüğünde çıkarlar ortaya elleri ceplerinde, onların yoldaşıdır gece, bilinmez bir meçhulde ilerler dururlar garipler

Geceler her şeydir geceler, bir mutlu eder, bir hüzün verir ağlatır. Geceler insanı bilinmez bir meçhulde sürükler.

                                                                                   YAZAN: M.ORHAN KEŞKEKOĞLU