Geceler vazgeçilmez dostum, beni anlayan beni dinleyen geceler, sen olmasan hüzünlerimi nasıl gömerim ben, gündüzün koşuşturmasından sonra tek kaldığım zaman sen varsın, seninle kalınca anlıyorum özlemi, hasreti bu koskoca şehirde bir başıma olduğumu, bir bekçiler birde ben uykusuz kalıyorum, birde karanlığın içindeki tek aydınlık sokak lambaları, ama kimse duymuyor bendeki feryatları bir başıma çaresiz. Geceler tek dostum benim, beni benimle bırakan, bana bir tek seni getiren geceler, yokluğunda ağladığım, sana susuz kaldığım geceler. Ay bile sönük yıldızlar tek tük görünüyor artık, bir gece bekçisi bir ben uykusuz ve ben sana hasret bu kör gecelerde. Yaralı yüreğim her an seni anar, tek umudum belki şafakta gelirsin diye, ama tüm şehir uykuda ve benim yaşlı gözlerim uykusuz elimde bir resmin ile yıldızlar mı yakın sen mi uzaksın, kanıyorum görmüyor musun? Sokaklar bomboş, sokaklar ıssız ben yalnız seninle ben çaresiz, bir ellerine hasret ellerim birde gözlerine, ben bende değilim, geceler ne olur yardım edin. İçimde bir hasretin yükü bense tek düze, yaşama dair bir umut yok artık sözlerimde, geceler ben çok yalnızım ve de yorgun, artık ben bu oyunda yokum. Oysa ne umutlar vardı yüreğimde, bekledim belki çıkarda gelirsin diye, sustum gözyaşlarımı geceye gömdüm ve ben gecede kayboldum aslında hiç sabah olmasın istedim ve sen aklımdan çıkma, yok aslında yoktu ama oldurmaya çalıştım biliyorum çok yanıldım. Geceler ben kadar yalnız değilsiniz ve en kadar güçsüz, bense yokum ismim yok artık o nemli kaldırımlarda sönük yanan köşe başındaki lambanın altında ve o lamba var oldukça ben kalacağım hep karanlıkta, bendeki ışık görünmeyecek o yandığı sürece. Geceler tek dostum hasretten yana tek sırdaşım geceler, ne olur ver onu bana geceler ver ver ki parlasın ay, ver ki yıldızlar sönükleşmesin gözyaşlarım dinsin geceler. Ellerim bomboş tutunamıyorum, uykularım haram oldu bana onsuz yaşamak azap oldu onu bana sen getir geceler sen getir. Oysa oydu karanlıklarımın aydınlığı, oydu üzerine umutlar ektiğim, oydu beni ben yapan hadi ver onu bana geceler, bu yürek dayanmaz artık yokluğa, azaptır, acıdır yokluğunun her anı bana, susmaktan yoruldum sessizliğin sesinden başka bir şey yok artık ne olur sesimi geri ver geceler, ne olur onu bana getir geceler. YAZAN: ORHAN KEŞKEKOĞLU